I'MPERFECT
Hoe kan ik door middel van een fysiek product op een vermakelijke manier jonge vrouwen aan het denken zetten over het nastreven van onhaalbare uiterlijke perfectie?
Sociale media zijn tegenwoordig dé plekken om jezelf te laten zien; de mooiste dingen willen we met de rest van de wereld delen. We laten allemaal de beste kant van onszelf zien en soms schaven we onze foto’s nog wat bij zodat het er nog mooier uitziet; de perfecte plaatjes vliegen je om de oren. Er is een gigantische wereld vol met mensen die je dagelijks tegenkomt en ondanks dat dit een hele onrealistische wereld is vergelijken we onszelf ermee. Door deze nieuwe wereld is het ideaalbeeld voor een vrouw nog belangrijker geworden. Er zijn namelijk dagelijks genoeg vrouwen te zien die aan dit ideaalbeeld lijken te voldoen. Hierdoor zijn jonge vrouwen onzekerder geworden over zichzelf, ze zien deze perfecte vrouwen en vergelijken zichzelf hiermee, ze willen hier zelf ook aan voldoen. Ze kunnen echte en neppe beelden op sociale media bijna niet meer van elkaar onderscheiden.
Onzekerheid is voor mij geen onbekend begrip, ik vergeleek me ook altijd veel met anderen waardoor ik me regelmatig vervelend voelde over mezelf. Maar je leeft maar één keer met maar één lichaam, dus daar zou je je niet slecht over moeten voelen, daar zou je juist heel trots op moeten zijn. Ik vind het heel vervelend om te zien dat mensen ontevreden zijn over hun lichaam omdat ze zich zo vergelijken met anderen en voornamelijk met onrealistische beelden op sociale media. Ik wil graag aan mensen laten zien dat je je niet hoeft te vergelijken met anderen. Je hoeft die perfecte plaatjes niet na te streven, want die perfectie bestaat helemaal niet. Daarnaast is schoonheid nog zo veel meer dan alleen uiterlijk, karakter vind ik bijvoorbeeld ook een belangrijk aspect.
Daarom heb ik I’MPERFECT ontwikkeld.
Ik heb dit kaartspel ontworpen voor de doelgroep jonge vrouwen van 18 tot en met 24 jaar. Deze leeftijdsgroep vergelijkt zichzelf veel met anderen, heeft vaak last van onzekerheid, hun lichaam is ontwikkeld en hun hersendeel dat verantwoordelijk is voor het zelfbeeld is nog in ontwikkeling. Deze jonge vrouwen vergelijken zich met perfecte plaatjes van vrouwen op sociale media terwijl perfectie niet bestaat, ze jagen een onrealistisch ideaalbeeld na. Dit leidt tot grote onzekerheid en ontevredenheid over hun eigen uiterlijk. Ik zie het streven naar onhaalbare perfectie als een puzzel die niet op te lossen is. Vanuit deze gedachte ben ik begonnen met conceptualiseren, ik wilde iets maken dat jonge vrouwen aan het denken zet over het nastreven van iets wat niet haalbaar is. Ik wil ze niet te letterlijk vertellen dat ze zich niet hoeven te vergelijken met anderen, ik wil dat ze zelf tot deze conclusie komen. Als het vanuit jezelf komt, heeft dit meer effect dan wanneer iemand het je vertelt. Door ze op een plezierige manier aan het denken te zetten hoop ik dat ze uiteindelijk tot deze conclusie zullen komen. Ik heb gekozen om een vermakelijk product te maken om het zo laagdrempelig en leuk te maken om te gebruiken. Doordat gebruikers het leuk vinden om te spelen en er zelf voor kiezen om het te gaan spelen komt het geheel vanuit hun eigen wil en zal de boodschap beter tot hen doordringen. Ik heb ook bewust gekozen voor een fysiek product omdat ik de gebruikers uit de onrealistische onlinewereld wil halen. Daarnaast vind ik online te plat en te weinig indruk maken, als je iets in je handen kunt voelen maakt dit al meteen indruk, je kunt het niet even weg swipen.
"Als ik die kaarten aan het einde voor me zie denk ik: waarom had ik deze keuzes niet meteen gemaakt? Het is eigenlijk ook gek wat voor eisen we allemaal stellen aan onszelf en andere vrouwen" - speler
Het kaartspel
Het spel zal gebruikt worden op hogescholen en universiteiten omdat de doelgroep (jonge vrouwen van 18 tot en met 24 jaar) de meeste tijd spendeert op school. Door middel van posters op deze scholen zullen spelers geïntroduceerd worden met het spel.
Het spel zit verpakt in een kistje dat ook als kaartenhouder dient. Wanneer spelers het kistje openklappen kunnen zij het doosje met kaarten eruit halen en de houder gereed maken. De kaarten hebben twee kanten: een roze en een groene kant. Aan iedere kant staan twee keuzes waarmee de perfecte vrouw samengesteld kan worden. De spelers gaan tegenover elkaar zitten met de houder in het midden en lezen de spelregels die op het doosje met kaarten staan. Hierna kiezen ze beide een kant van de kaarten (roze of groen) en verdelen ze de kaarten, ze mogen hierbij de achterkant niet bekijken. Als de kaarten verdeeld zijn, mogen de spelers de kaarten in de houder zetten met hun voorkeur naar boven. Wanneer alle kaarten in de houder staan, moeten ze samen discussiëren over de keuzes die ze willen aanpassen, ze mogen hierbij niet benoemen wat er op hun kant van de kaart staat. Doordat ze allebei met andere keuzes bezig zijn (innerlijk versus uiterlijk) en dit niet van elkaar weten, zullen er compromissen gesloten moeten worden. Als de spelers tevreden zijn over de keuzes mogen ze elkaars kant gaan bekijken. Zo zien ze welke keuzes ze samen hebben gemaakt en waarom ze deze hebben gemaakt; nu hebben ze een perfecte vrouw samengesteld. Deze vrouw heeft niet alle kenmerken die ze vinden dat een perfecte vrouw moet hebben, maar ondanks dat is ze perfect zoals ze is: imperfect.
Met I’MPERFECT wil ik jonge vrouwen aan het denken te zetten over het nastreven van een onrealistisch ideaalbeeld en onhaalbare uiterlijke perfectie; ik hoop zo een zaadje in hun hoofd te planten wat hopelijk op den duur uitgroeit tot meer zelfverzekerdheid.
