Sensory augmentation gebruiken om inzicht te geven in je mindfulness

In de drukke samenleving waarin we leven hebben steeds meer mensen last van stress. Het aantal
burn-out gevallen gemeld bij de huisartsenpraktijken neemt al jarenlang toe. Hoewel het door velen
nog gezien wordt als een zweverig fenomeen, kan mindfulness voor deze mensen met chronische stress
heel veel goeds doen. Mindfulness verwijst naar volledig aandacht hebben in het hier-en-nu voor
al dat wat zich voordoet in de directe ervaring, voor zowel de ervaringen in het lichaam als de ervaringen
in de omgeving. Het toepassen van mindfulness vraagt veel oefening en geduld. Een beoefenaar moet
tijd inplannen om bewust te gaan mediteren, en als ze dan niet snel genoeg resultaat merken haken ze
af. Maar met de huidige ontwikkelingen op het gebied van sensory augementation devices die men de
hele dag bij zich kan dragen, ontstaan er kansen om gebruikers door middel van deze techniek op een
makkelijkere manier zonder hier een speciaal moment voor vrij te hoeven maken meer mindfull door
het leven te laten gaan.

In dit onderzoek zijn verschillende methodes als low-fi prototyping, desk research en interviews
met de doelgroep toegepast om onderzoek te doen naar hoe we zo'n device het beste zouden kunnen ontwerpen. Zo werd er onderzoek gedaan naar de doelgroep, het meten van mindfulness met sensoren, naar welke actuatoren en prikkels geschikt zijn om in het sensory augementation device te gebruiken, waar op het lichaam de actuatoren en sensoren het beste geplaatst kunnen worden, wanneer dien je deze prikkels toe en hoe design je een prikkelarm
sensory augementation device? etc. Kortom Wat meet het device, Hoe output het dit terug naar het lichaam, wanneer doet hij dit en wat levert dit op.

Na veel onderzoek en het maken van prototypes (hieronder in de afbeeldingen te zien). Is er uiteindelijk een groot prototype ontstaan waarin alle inzichten uit het gehele onderzoek zijn samengekomen. Het prototype meet mindfulness op basis van hartslag en spierspanning. De output gaat in verschillende fases. Als de gebruiker niet extreem gestrest is wordt het water in de buis (die om de nek van de gebruiker zit) kouder. Als de stress nog meer toeneemt beginnen de trilmotoren in de nek te kloppen in het hartritme van de gebruiker. Dit allemaal om onderbewuste stress aan de gebruiker weer te geven (d.m.v. het water) en bewuste stress (d.m.v. trilling).

Als je meer wilt weten over dit onderzoek kun je in het onderzoeksresultaat verslag meer informatie vinden.